Rozdział 9

Weszłam do domu cała zapłakana. Zdjęłam płaszcz i położyłam gazetę na stolik. Chciałam iść na górę ale z salonu dostrzegła mnie Klara szybko do mnie podbiegła i przytuliła. Usiadłyśmy na schodach a ja wtulona w przyjaciółka płakałam jeszcze bardziej.

- Wszystko będzie dobrze zobaczysz. Wyszeptała przyjaciółka wiedziała jak jest mi teraz ciężko.

- Skończyłaś to prawda. Szeptała dalej.

- Tak. Wydusiłam to z siebie bo tylko na to było mnie stać.

- Wiesz może odwołasz dzisiejsze spotkanie z Naillem myślę że zrozumie. Powiedziała na co ja podniosłam głowę.

- Nie ja chcę żeby był przy mnie tak samo jak ty. Bardzo lubię Nialla i nie chce tracić z nim tak dobrego kontaktu. Powiedziałam

- Skoro tak sobie życzysz to będziemy przy tobie do samego końca. Nagle ktoś zapukał do drzwi Klara wstała i otworzyła drzwi a moim oczom ukazał się blondyn. Kiedy tylko zobaczył mnie w takim stanie podbiegł do mnie i mocno mnie przytulił.

- Selena proszę cię nie płacz. Nie wiem co się stało ale jestem przy tobie i cię nie zostawię.

Wtuliłam się mocno do chłopaka zdałam sobie sprawę że w takiej chwili potrzebuję go i Klarę przy sobie. Chłopak przyszedł ze mną do salonu usiedliśmy na kanapie a ja wtuliłam się w niego jak tylko mogłam. Milczeliśmy tak przez jakiś czas. W pewnym momencie blondyn zaczął do mnie szeptać.

- Powiesz mi co się stało?  Zapytał lekko speszony.

- No bo ja rozmawiałam dzisiaj z moim byłym i postanowiłam że go zostawię chociaż bardzo go kocham, jest to dla mnie bardzo trudna decyzja której żałuję ale nie chcę aby znów mnie skrzywdził.

- Selena myślę że podjęłaś dobrą decyzję i nie powinnaś jej żałować. Wiem że jest ci teraz strasznie trudno ale ja i Klara będziemy przy tobie i postaramy się ci pomóc jak tylko się da. Nie pozwolę cię już nikomu skrzywdzić.

Kiedy wypowiedział ostatnie zdanie zdałam sobie sprawę że jemu na mnie zależy.

- Chociaż znamy się 3 dni jesteś dla mnie bardzo ważna. Czuję się jak twój ch… przyjaciel i chociaż nie wiem dużo o tobie to chyba bardziej liczy się to że jestem przy tobie w trudnej sytuacji. Usłyszałam.

- Niall bo ja chcę ci powiedzieć że ty też stałeś się dla mnie kimś ważnym. Stałeś się dla mnie prawdziwym przyjacielem i nie chcę cię stracić. Powiedziałam ze łzami w oczach.

- Nie stracisz. Obiecuję ci to. Szepnął – Tylko nie płacz już więcej. Powiedział do mnie z śmieszna mina co mnie rozśmieszyło. Chłopak cały czas nas rozśmieszał. Blondyn spojrzał na zegarek który pokazywał 23:15.

- No to ja już się będę zbierał jest strasznie późno.

- Nie ma takiej opcji. Powiedziałam – Śpisz u nas i koniec. Dodałam

- Ale chłopaki pewnie się martwią. Powiedział zakłopotany.

- Nic im nie będzie napiszę do nich wiadomość ze przenocujesz u nas. Powiedziała przyjaciółka.

- No to jak już tu spisz to będziesz musiał spać ze mną no chyba że wolisz z Klarą ale nie wiem co na to Laim. Złapałam chłopaka za rękę i poszliśmy na górę do mojego pokoju. Poszłam się przebrać a blondyn został w pokoju. Kiedy wróciłam chłopak stał przy regale i oglądał moje zdjęcia. Podeszłam do niego.

- Kto to jest. Wskazał na zdjęcie z chłopakiem któremu siedzę na kolanach.

- To jest…..

To jest mój brat Max był starszy ode mnie o 2 lata

- Jesteście do siebie podobni.

- Wiem każdy mi to mówi. To co kładziemy się spać? Powiedziałam z uśmiechem na twarzy.

- Tak. Powiedział po czym zdjął koszulkę i spodnie. Stał na środku pokoju w samych bokserkach. Nie powiem to bardzo miły widok ale troszkę się zawstydziłam. Leżałam już w łóżku kiedy ten dopiero się położył. Próbowałam zasnąć kiedy chłopak zaczął do mnie szeptać.

- Selena jaki był twój brat? Zapytał.

- wiesz mój brat był najlepszym bratem na świecie. Zawsze mi pomagał i mnie pocieszał. Pamiętam kiedyś jak wracałam późno do domu zawsze mnie krył tak jak ja jego. Niestety gdy poszedł do liceum wpadł w złe towarzystwo. Był kiedyś na imprezie z okazji zakończenia szkoły chciał wrócić do domu a był trzeźwy. Kolega który był nieźle wcięty prowadził auto zjechał na przeciwny pas i zderzyli się z tirem. Max zginął na miejscu a jego znajomy miał wstrząs mózgu i połamane ręce i nogi. Powiedziałam wzdychając.

- Tak mi przykro. Szepnął.

- Mi też ale nie przejmuj się.

Chłopak mocno mnie do siebie przytulił po czym zasnęliśmy.

Obudziłam się rano wtulona w chłopaka i spojrzałam na niego.

- Witaj jak się spało?

- Bardzo wygodnie mogła bym tak codziennie. Zaśmiałam się

- Uwierz mi że ja też.

Wstałam z łóżka i przystanęłam przy szafie nie wiedząc w co się ubrać. Blondyn podszedł do mnie i dał mi ubranie bi.kotek.pl/bloxlite/f640x640/81/38/3975afb5af.jpg w które się przebrałam. Zeszliśmy na dół Klary jeszcze nie było więc poszliśmy do kuchni. Zrobiłam śniadanie sobie i chłopakowi i zaczęłam czytać gazetę. Chłopak co chwilę się do mnie uśmiechał co ja odwzajemniałam.

Kochani jeśli czytacie nie zaszkodzi wam skomentować dla was to chwilka a dla mnie motywacja do dalszego pisania .